Αντίο Φίλιππε Συρίγο

Είναι από τις ειδήσεις που δεν θέλεις να πιστέψεις. Και όμως το μυαλό σου σε κινεί να την διαβάσεις, να την ξαναδείς. Ίσως να είναι και μία πλάνη που οι ίδιοι θέτουμε στον εαυτό μας, γιατί αρνούμαστε να το δεχτούμε. Ο Φίλιππος Συρίγος, ένας δημοσιογράφος που συνέδεσε το όνομα του με το μπάσκετ, από το βράδυ της Κυριακής δεν είναι μαζί μας. Κατοικεί πλέον στην γειτονιά των αγγέλων.

Με την φωνή του μεγάλωσαν γενιές Ελλήνων μπασκετόφιλων. Ο ‘’τίμιος γίγαντας’’ Αργύρης Καμπούρης , ο ‘’Θεός’’ Γκάλης , ο ‘’Μπίλαρος’’ Σπανούλης, ο ‘’Μητσάρας’’ Διαμαντίδης και πολλοί άλλοι μας έμειναν κάθε φορά που σκεφτόμαστε το όνομα Φίλιππος Συρίγος. Δεν σταμάτησε ποτέ να παλεύει. Ξεκινώντας από τα ματς του ελληνικού πρωταθλήματος, στο Ευρωμπάσκετ του 1987 και τη μυθική περιγραφή του τελικού καταλήγοντας ως σχολιαστής στα περισσότερα παιχνίδια της Euroleague. Συνεχώς έδινε μάχες. Και στη ζωή και σε αυτό που αγαπούσε.

Δεν ήταν απλά δημοσιογράφος. Ήταν φίλαθλος. Έλληνας. Το ίδιο πανηγύρισε τον μεγάλο τίτλο του Παναθηναϊκού στην Μπολόνια, το ίδιο και την κούπα του Ολυμπιακού στην Κωνσταντινούπολη. Πίστεψε στο repeat του Λονδίνου, καθώς ήταν και πάλι εκεί, παρά την σοβαρή ασθένειά του. Τα δύο χρόνια που έλειψε λόγω της ασθένειάς  δεν τον απέτρεψαν από το να ασχολείται με την μεγάλη του αγάπη.

Το Μάιο ήταν ο Γκάλης που άνοιξε την καρδιά του στον Φίλιππο. Ένας άνθρωπος που μίλαγε στο παρκέ και απόφευγε τις πολλές δηλώσεις. Μια ώρα ο μεγάλος Νίκος Γκάλης μίλησε για όλα, χωρίς να αποφύγει να απαντήσει σε κάτι. Ο Συρίγος κέρδισε τον αθλητή, έδειχνε και αντλούσε σεβασμό.  Ήταν επαγγελματίας. Γιατί αγαπούσε αυτό που έκανε.

Η απώλειά του είναι τεράστια για την δημοσιογραφία , για το μπάσκετ, ακόμα και για εμάς, τους απλούς φιλάθλους, που με την φωνή του μας πήγαινε μέσα στο γήπεδο. Το πάθος δεν έλειψε ποτέ, ούτε τις τελευταίες στιγμές.

Καλό ταξίδι …